100%

Ότι κάνεις σε αυτήν την ζωή, ή μάλλον αυτό που λέμε εμείς ζωή, κάν' το με πίστη,δώσε όλο το είναι σου για να το πραγματοποιήσεις. Γίνε ένα με τον σκοπό σου, μην σκέφτεσαι τίποτα άλλο εκτός από την επίτευξή του. Βάλε αίσθημα,συναίσθημα,πίστη,ελπίδα,θάρρος,τόλμη,δύναμη και πολλά άλλα που δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα και να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνεις όχι απλά πραγματικότητα, αλλά θα νιώσεις τέτοια ηθική ικανοποίηση που σίγουρα το μυαλό σου θα ξεφύγει από τα επίγεια και θα βρεθεί σε μέρη που δεν γνωρίζεις,δεν μπορείς απλά να νοιώσεις, γιατί είναι λίγο απόμακρα από την νοοτροπία σου και τον δικό σου τρόπο σκέψης....

Απλά και λαϊκά δώσε το 100% σου....

Αθήνα

Βρίσκομαι Αθήνα, αποκλεισμένος λόγω των απεργιών όλης της Ελλάδος,παντός επαγγέλματος.
Ήδη εδώ 10 μέρες, δίχως δυνατότητα και όρεξη να βγω ακόμα και για έναν καφέ, καλά για ποτό άστο, ίσα ίσα να μην χαλάσω την παρέα. Δεκάδες ώρες στο σπίτι αναλογίζομαι πως κατέληξα εδώ. Γιατί γίνεται όλο αυτό. Πώς έτυχε να είμαι στο λάθος σημείο, την λάθος στιγμή; Μάλλον έβαλα υψηλά στάνταρ, και απογοητεύτηκα. Ψηλό κόλλησα στα παλιά γιατί ήταν καλές εποχές, αλλά τώρα δύσκολα προχωράω. Ακόμα ψάχνω τον εαυτό μου σε τόπο άγνωστο......

Έφυγα

Τελικά καλύτερα που έφυγα,
για να ξεχάσω, ότι δεν ήθελα να χάσω,
κάποια πράγματα και κάποιες καταστάσεις που έζησα ή που δεν ήθελα να ζήσω και τότε νόμισα ότι άξιζαν όμως έπρεπε να σβήσω αλλά...
αλλά καλύτερα που έφυγα...
Το σώμα μου λυγίζουν, την καρδιά μου τρυπάνε, τα μάτια μου δακρύζουν ,
και οι φίλοι ξεχνάνε, τα όνειρά μου σαπίζουν, τα χάλια μου κοιτάνε...και γελάνε....
Τώρα όμως, δεν έχω ανάγκη κανένα,
αν και είμαι μόνος,γιατί ότι θέλω από από μένα,
το 'χω βρει εδώ, για όλους όσους νόμιζαν....
και αδιαφορώ.....
Καλύτερα που έφυγα...

Κοίτα με και ομολόγα
ποιον προσπαθείς να δεις,
γιατί σ' εμένα δεν μπορείς,
να μου σβήσεις αυτήν τη φλόγα.

Απόψε φεύγω κι αφήνω πίσω
δυο μάτια λαμπερά και μια σκέψη θετική
ότι κάποτε θα μπορέσω να τα ξαναδώ
και να μου πούνε την αλήθεια,
την πραγματική αλήθεια.

Χρόνος

Ποτέ μην κοιτάς πίσω για να ζήσεις το σήμερα,δεν αξίζει να ξαναπεράσεις τα ίδια κάνοντας τα ίδια λάθη με τότε. Απλά εντόπισε και δέξου τα προσπαθώντας να μην τα ξανακάνεις. Όλα αυτά γιατί όλοι μας ζούμε το σήμερα και αναλογιζόμαστε το αύριο,προσπαθώντας να το κάνουμε όσο καλύτερο γίνεται περιμένοντας να έρθει αυτή η στιγμή, η κάθε στιγμή, περνώντας όσο πιο καλά μπορούμε. Όλα γυρνάνε στο τώρα,στο σήμερα είτε ήταν χθες είτε αύριο.

Είσαι εδώ

Είσαι εδώ, για πάντα
μαζί μας εδώ, κι ας μην το ξέρεις
δεν φεύγεις ποτέ, μέσα στο χρόνο
δεν μένεις ποτέ, τριγυρνάς μέσα μας
κι αν νομίζεις ότι κανένας δεν προσπάθησε για σένα
αντίκρυσέ μας στα μάτια και πες μας την αλήθεια
κι αν νομίζεις ότι δεν αξίζουμε
απλά πες το και φύγε για πάντα
για σένα, ότι και να λες,ξέρεις...
για μας, θα είσαι εδώ...

Εσύ

Και επειδή μεσ' τα όνειρά μου τριγυρνάς,
έτσι και εγώ σήμερα θα μείνω ξύπνιος,
να δω πόσο μπορώ να αντέξω χωρίς εσένα.
(Ζzzzzzz)

ΖΩΗ

Η ζωή αποτελείται από 3 γράμματα/πράγματα: την ζωντάνια, την ωριμότητα και την ηρεμία.

Πατρίδα

Πατρίδα, ένας τόπος που πριν μερικά χρόνια, δηλαδή πριν λόγο "υποχρεώσεων" έφυγες προκειμένου να βρεις ένα καλύτερο αύριο, περπατούσες στους δρόμους και ήξερες τους πάντες και χαιρετούσες ακόμα περισσότερους.....
Όμως τώρα, που ακόμα μένεις κάπου μακριά και έρχεσαι σπίτι σου, με σκοπό την ξεκούραση κυρίως αλλά και να θυμηθείς τα παλιά, καλά και άσχημα, δεν υπάρχει κανείς για να σου τα θυμίσει.....
Ξεμένεις σπίτι σου, όπου μόνο οι γονείς σου σε θυμούνται , και καλά κάνουν δηλαδή , και όσα τηλέφωνα και να κάνεις ποτέ κανείς δεν ξέρει ποιος είσαι ή απλά αυτοί δεν βρίσκονται εκεί και (κλασικά) σου απαντάν πως όταν βρεθούν εκεί θα σε ενημερώσουν, και όλοι αυτοί είναι που όταν βρισκόσουν στο τωρινό σου σπίτι πολλά χιλιόμετρα μακριά σου λένε πως όταν έρθεις να τους πάρεις πρώτους και αυτοί θα τρέξουν για να σε δουν, τι να πεις.....
Υποκρισία λέγεται, ψέμα ίσως, δεν ξέρω,ας κρίνουν κάποιοι άλλοι, εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι, ό,τι είναι άξιο για να θυμάσαι εσύ σαν άτομο, πιθανόν και από την άλλη πλευρά παρόμοια θα πιστεύει και ο άλλος για εσένα....
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι βαθιά μέσα μας όλοι ξέραμε ότι θα καταλήξουμε κάποια στιγμή σε αυτήν την κατάσταση απλά δεν θέλαμε να το αποδεχτούμε, δίχως πάντοτε να κάνουμε κάτι για να το αποτρέψουμε.....

Αεροπλάνο

Βρίσκομαι στο αεροπλάνο, πήρα την απόφαση να φύγω από τον τόπο που μένω και να πάω κάπου που είμαι άγνωστος προς όλους και μπορώ να δημιουργήσω την εικόνα του εαυτού μου όπως θέλω εγώ.....
Το αεροπλάνο απογειώνεται, το στομάχι σφίγγει και ο ιδρώτας τρέχει στο μέτωπο....
Όχι δεν φοβάμαι τα αεροπλάνα, απλά δεν είμαι σίγουρος για αυτό που κάνω....
Και φτάνει η στιγμή που κοιτάω στο παράθυρο, ναι δυστυχώς έτυχε και κάθισα εκεί, κολλάω τα μάτια μου στο τζάμι του παραθύρου και κοιτάω κάτω....
Και βλέπω.....πολλά.
Η αγριότητα των οδηγών που περιμένουν να πρασινίσει το φανάρι όχι όμως υπομονετικά να ξεχειλίζει, κάποια άπορα παιδιά να τους ζητούν ελεημοσύνη δίχως ανταπόκριση, άλλωστε θεωρούν ότι τα προβλήματα του κόσμου αφορούν μόνο αυτούς και μόνο.....
Μέσα σε ένα γήπεδο να γίνεται μια συναυλία και ο κόσμος να είναι τόσος πολύς που δεν φαίνεται τίποτα άλλο από το γήπεδο εκτός από τα κινητά τους και τις φωτογραφικές τους μηχανές. Άραγε για ποιον λόγο οι άνθρωποι να πληρώνουν τόσα ευρώ για μία ώρα ευχαρίστησης, προσωρινής δηλαδή ευχαρίστησης...; Ποιος ξέρει, ίσως να ήμουν και εγώ κάπου εκεί και να χόρευα στους ρυθμούς της μουσικής......
Και η ζωή συνεχίζεται....
Μακάρι να μπορούσα να σταματήσω αυτό το αεροπλάνο, θέλω να ξαναγίνω κομμάτι αυτού του κόσμου, αυτού του άθλιου και αποβλακωμένου κόσμου, το γιατί δεν το ξέρω.....
Πιθανόν να είμαι και χειρότερος, σε μια ημέρα που ξεκίνησε με ζάλη και νύστα και κατέληξε στην έκφραση "ακόμα προσπαθώ"....

Ήχοι

Ήχοι στεναγμών
μια γλυκιά μελωδία
σίγουρα δεν είναι χορωδία
ήχοι μελισσών

ήχοι δυο χειλιών
αποκρουστικών και βρωμερών
ημερών βροχερών
ήχοι δυο ματιών

ήχοι μιας καρδιάς
κρυφοί
και απελπισμένοι
άραγε είναι αληθινοί
η απλά χαμένοι
ήχοι μιας καρδιάς

Θεσσαλονίκη

Μία λέξη, μία ιστορία,πολλές σκέψεις, μία πόλη......
Ευτυχώς ή δυστυχώς εκεί γεννήθηκα και εκεί μεγάλωσα σε μία συνοικία της δύσης.....
Αυτήν την στιγμή δεν διαμένω μόνιμα εκεί αλλά πηγαίνω κατά καιρούς, με το αρνητικό ότι κάνω 16-17 ώρες ταξιδιού....
Από την άλλη όμως όταν βρίσκομαι εκεί παίρνω τηλέφωνο όποιον θεωρώ και πιστεύω ότι είναι εκεί και θέλει και μπορεί να βγει μαζί μου να τα πούμε......
Και πάλι όμως εδώ και περίπου 4 χρόνια όταν έρθει η ώρα να φύγω από την πόλη μου, πάντα με πιάνει μια μελαγχολία όχι γιατί στεναχωριέμαι ότι φεύγω αλλά γιατί θεωρώ ότι δεν έκανα αυτά που ήθελα να κάνω. Ίσως αυτό αποτελεί αδυναμία του χαρακτήρα μου, ίσως είναι κάτι άλλο, πιο περίπλοκο,δεν ξέρω.....
Θέλω να είμαι εκεί,αλλά και δεν θέλω.Πιθανόν θέλω να είμαι εκεί, αλλά με διαφορετικούς παράγοντες και περιστάσεις, τους οποίους βρίσκω στα άλλα μέρη που πηγαίνω ή διαμένω.....

Ψυχολογία

Η ψυχολογία ευτυχώς ή δυστυχώς αποτελεί έναν παράγοντα πολύ μα πολύ σημαντικό στην ζωή όλων μας.....
Με ανεβασμένη ψυχολογία μπορείς να επιτεύξεις πολλά πράγματα, σωματικά και πνευματικά, παίρνεις θάρρος,ενέργεια,δύναμη και αποφασιστικότητα.... Δηλαδή με άλλα λόγια έχοντας ψυχολογία πηγαίνεις μπροστά....
Από την άλλη όμως όταν η ψυχολογία σου είναι "down" συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, και κατά την γνώμη μου σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.... Είσαι αμίλητος, απρόσεχτος πολλές φορές, αδύναμος και όλα σου πάνε στραβά........
Τώρα, τρόποι για να έχεις πάντα ή όταν πρέπει ψυχολογία δεν υπάρχουν, πιθανόν ο καθένας να ξέρει για τον εαυτό του,αν ξέρει φυσικά......
Κατά την άποψή μου, εάν πιστεύουμε στον εαυτό μας και θέλουμε και προσπαθούμε να καταφέρουμε αυτό που κάνουμε σίγουρα αργά ή γρήγορα θα βρισκόμαστε εκεί που θέλουμε.....

Untitled

And i don't wanna say
and i don't wanna feel
and i don't wanna be

all right

So the sky is turning grey

all my friends make the deal

falling news brings the sea

tonight

To the stars i see life

and i hope in my soul

just to find any light

of time

And i grap the old knife

but i fell into a role

that had killed my sight

to fight

Προθεσμία

Πριν κάποιους μήνες, Σεπτέμβρης θα 'ταν, είχα δώσει δύο υποσχέσεις, μία επί πνευματικού θέματος και μία επί σωματικού θέματος.....
Αυτές τις μέρες οι προθεσμίες αυτές έληξαν, πέρασε ο καιρός και δυστυχώς όσο και να προσπάθησα δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ σε καμία.....
Αλλά όπως και να έχει, συνεχίζω διότι ο στόχος είναι στόχος, και με το πέρασμα του χρόνου κάποια στιγμή θα καταφέρω να είμαι εκεί που θέλω να είμαι.....
Εάν είχα μπορέσει να πετύχω στον πνευματικό τομέα θα έφευγα από τον τόπο που ζω εδώ και 2 περίπου χρόνια, που το επιθυμώ πάρα πολύ, αν και θα στεναχωρούσα κάποια άτομα, που πιστεύω νοιάζονται για το άτομο μου, αλλά ο στόχος είχε ως σκελετό έναν αδερφικό φίλο που έκανα εδώ ,και για τον λόγο αυτόν δεν θα γυρνούσα πίσω....
Όσον αφορά τον σωματικό τομέα, είναι καθαρά προσωπικό θέμα που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2010 κάπου βόρεια....
Όπως και να έχει εμείς συνεχίζουμε, διότι ζωή δίχως στόχους και όνειρα, είναι θεατρική παράσταση δίχως ηθοποιούς.....

Πόνος

Αν στην σιγουριά του πόνου στηρίζεσαι, μάλλον κάποιο λάθος έχεις κάνει......
Είμαι μαζόχας.....

Θάλασσα

01/06/2011 και ώρα 01:45......
Κατ' αρχάς καλό μήνα και καλό καλοκαίρι.....
Συνηθισμένη κατάσταση, η δουλειά να με ταράζει, οι υποχρεώσεις να ξεχειλίζουν, η κούραση από την προπόνηση ατελείωτη και το μυαλό και ο νους μου αλλού.....
Τώρα στην Θεσσαλονίκη είναι,στην Χαλκιδική είναι, ίσως Αθήνα, πάντως όχι εδώ που βρίσκομαι.....
Όπως πάντα αναζητώ καινούργιες μουσικές περιπέτειες, αυτήν την περίοδο Dream Theater, με πολύ καλές εντυπώσεις μέχρι στιγμής.......
Και κοιτώντας την θάλασσα ερωτώ, άραγε είμαστε σαν αυτή;
Προχωράμε συνεχώς προς άγνωστη κατεύθυνση δίχως έγνοια για οτιδήποτε γίνεται γύρω μας;
Μάλλον όχι......
Το μόνο παρόμοιο χαρακτηριστικό που έχουμε είναι ότι συνεχώς μολυνόμαστε από απόβλητα είτε δικά μας είτε άλλων......
Όπως και να έχει ο καθένας ας αναζητήσει τον λόγο ύπαρξής του για να μην ενοχλεί τουλάχιστον τους άλλους μολύνοντάς τους με ανοησίες......
Και κλείνοντας θα αναφέρω, 2 είναι οι λόγοι που προχωρώ αυτήν την στιγμή...... χιλιόμετρα μακριά...... που δεν θα το μάθουν ποτέ, και ας πάνε όλα καλά......

Το ταξίδι (μια παλαιότερη υπενθύμιση)

Είναι 05/12/2010 και ώρα 04:40, βρίσκομαι στο σπίτι μου κάπου σε ένα νησί και είμαι ελαφρά πιωμένος.
Επέστρεψα μετά από μία συνιθησμένη βραδιά, η οποία δεν είχε τίποτα το σημαντικό και ιδιαίτερο.
Βρίσκομαι εδώ μη γνωρίζοντας εάν θα έπρεπε να είμαι εδώ. Δεν ξέρω αν είναι καλύτερα που είμαι έτσι, κάνοντας αυτά που κάνω.
Πάντα έλεγα ότι ό,τι γίνεται στην ζωή του καθενός σίγουρα για καλό γίνεται, αλλά μήπως δεν είναι έτσι?
Μήπως απλά πηγαίνουμε στο άγνωστο?
Μήπως θα έπρεπε να συμπεριφερθώ διαφορετικά στην ζωή μου?
Μερικές φορές σκέφτομαι ότι είμαι 21 χρονών και δεν έχω κάνει αυτά που πίστευα
 ότι θα έκανα στα 21 μου χρόνια όταν ήμουν μικρός.
Το τι φταίει δυστυχώς δεν γνωρίζω.
Ακούω το I love the rain και σκέφτομαι νοσταλγικά, θέλω να γυρίσω στην πατρίδα, αξίζει?
Τελικά θέλω πολλά από την ζωή μου αλλά δεν τα κυνηγάω γιατί πολλοί παράγοντες δεν μου το επιτρέπουν.
Έχω πιεί κάποια ποτά και έχω καταλάβει ότι με το αλκοόλ δεν φαίνονται πάντα όλα τόσο καλά, ευχάριστα και ευτυχισμένα.
Δύσκολα καταλαβαίνεις ποιος είσαι αληθινά, τι θέλεις από την ζωή και τον τρόπο να το κάνεις.
Εγώ θέλω απλά να ζήσω το ταξίδι, δεν με ενδιαφέρει να φτάσω.
Θέλω τα άτομα και αυτές τις συνθήκες για να το ζήσω.