Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Πατρίδα

Πατρίδα, ένας τόπος που πριν μερικά χρόνια, δηλαδή πριν λόγο "υποχρεώσεων" έφυγες προκειμένου να βρεις ένα καλύτερο αύριο, περπατούσες στους δρόμους και ήξερες τους πάντες και χαιρετούσες ακόμα περισσότερους.....
Όμως τώρα, που ακόμα μένεις κάπου μακριά και έρχεσαι σπίτι σου, με σκοπό την ξεκούραση κυρίως αλλά και να θυμηθείς τα παλιά, καλά και άσχημα, δεν υπάρχει κανείς για να σου τα θυμίσει.....
Ξεμένεις σπίτι σου, όπου μόνο οι γονείς σου σε θυμούνται , και καλά κάνουν δηλαδή , και όσα τηλέφωνα και να κάνεις ποτέ κανείς δεν ξέρει ποιος είσαι ή απλά αυτοί δεν βρίσκονται εκεί και (κλασικά) σου απαντάν πως όταν βρεθούν εκεί θα σε ενημερώσουν, και όλοι αυτοί είναι που όταν βρισκόσουν στο τωρινό σου σπίτι πολλά χιλιόμετρα μακριά σου λένε πως όταν έρθεις να τους πάρεις πρώτους και αυτοί θα τρέξουν για να σε δουν, τι να πεις.....
Υποκρισία λέγεται, ψέμα ίσως, δεν ξέρω,ας κρίνουν κάποιοι άλλοι, εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι, ό,τι είναι άξιο για να θυμάσαι εσύ σαν άτομο, πιθανόν και από την άλλη πλευρά παρόμοια θα πιστεύει και ο άλλος για εσένα....
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι βαθιά μέσα μας όλοι ξέραμε ότι θα καταλήξουμε κάποια στιγμή σε αυτήν την κατάσταση απλά δεν θέλαμε να το αποδεχτούμε, δίχως πάντοτε να κάνουμε κάτι για να το αποτρέψουμε.....

2 σχόλια:

  1. βλέπεις το τέλος να έρχεται.
    αναρωτιέμαι αν όλοι νιώθουν τον ίδιο φόβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δέος θα το έλεγα,όχι φόβο......
    έχουμε φτάσει δυστυχώς σε αυτήν την ανίατη κατάσταση....

    ΑπάντησηΔιαγραφή