Κοπέλα

Δύο μέρες σε ξέρω και ήδη δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι...
Τα μάτια σου είναι όλη την ώρα μπροστά  μου και με κοιτάνε, γουρλωμένα και αγωνιωδώς για να δουν κάτι καινούργιο, από εμένα, και θέλω να είσαι ευχαριστημένη δίχως να ξέρω τι θες,δίχως να ξέρω ποια στα αλήθεια είσαι....
Το πρόσωπό σου,ξενόφερτο όπως λες, δεν με ενδιαφέρει αν ισχύει, λάμπει και στην αρχή και στο τέλος, πράγμα πρωτόγνωρο για εμένα, αν και πιο μικρή σε ηλικία από εμένα είσαι ένα θαύμα....
Το βλέμμα σου με σκλαβώνει αλλά δεν υποτάσσομαι σε αυτό, το χαμόγελό σου με διαλύει, παρόλο που κρατιέμαι...
Ότι και να κάνω σε 3 μήνες φεύγεις μακριά...
Και ερωτώ αξίζει κάτι πέρα των όλων καταστάσεων???
Αξίζει να βγάλεις τα συναισθήματά σου για λίγες μόνο ημέρες???
Αξίζει να φανείς ποιος πραγματικά είσαι για λίγες μόνο ώρες???
Αξίζει να είσαι όποιος είσαι για λίγα μόνο δευτερόλεπτα???
Για εσένα ναι αξίζει και ας γίνει ότι γίνει, και ας το κάνω λάθος από την αρχή....
Αρκεί που ξέρεις ποιος είμαι και τι νοιώθω...
Και ας μείνεις μακριά μου για πάντα...
Και ας μην είμαι εδώ για εσένα...
Το τώρα όμως αυτό επιτάσσει...
Και δεν θέλω να το προσπεράσω....